BUTLER, ALABAMA

Vanmorgen om 10 voor 6 de wekker na een rusteloos nachtje. Ik was om half 4 klaar wakker en ben de blog gaan afschrijven en met Monque zitten whatsappen, gezelig. Rond half 5 toch maar proberen te slapen wat me ook wel gelukt is. 
Om 10 voor 6 ging nikki's alarm af en om 6 uur de mijne. Gelijk gaan douchen, alle koffers moesten nog verder ingepakt worden en dicht. Na het douchen ging Nikki naar de douche en ik de koffer inpakken en aankleden. Terwijl ik nog in slip en beha stond werd er op de deur geklopt door Chris dat de taxi er was, 10 over 6 was het. Ik gauw een spijkerbroek en t-shirt aan en ben naar beneden gerend. Schoen tussen de deur en het bleek dus te regenen, gelukkig stond de taxichauffeur een sigaretje te roken naast de deur. Ik zei dat ik noh minstens 10 minuten nodig had. Hij was niet blij maar half 7/kwart voor 7 is geen 10 over 6. Nikki uit de douche gehaald, alles in koffer gesmeten en god zegene de greep dat we niets vergeten zijn. 

bye bye New York

Rond half 8 hadden we de koffers al ingecheckt en daar zaten we om 8 uur pontificaal klaar op het vliegveld, om half 11 gingen we de lucht in. 
We hebben een koffiebroodje gegeten met een kopje thee en een filmpje op de i-pad gekeken. Eenmaal in het vliegtuig ging alles voorspoedig. We hadden een heel aardige vrouw naast ons die in Manhatten woont en op weg was naar Florida voor een begrafenis. Het was een vrouw met veel humor en ontzettend leuk mens die van alles voorzien was, i-phone, i-pad, macbook pro, e-reader. En alles kwam ook aan bod. De vlucht was met veel turbulentie maar dat weten we inmiddels rond deze tijd. 
De vlucht was zeer op tijd en op Atlanta ging ook weer alles van een leien dakje, angstig best wel. 

Met de monorail naar de koffers, mijn koffer is opengegaan en nu maar hopen dat er niets uitgevallen is want alles is er toch ook wel zo'n beetje ingesmeten vanmorgen. 

Met een andere monorail richting de rental cars, Alamo. Ik blijk nog steeds in hun computer te staan, toch handig. We hebben een aardige auto uitgezocht, Ford Fusion, spierwit en het rijdt als een treintje. 

Hello Butler, Alabama

Nikki wil dat ik Atlanta uitrij. Ook het rijden ging lekker voorspoedig. De files waren gelukkig aan de andere kant en het eten onderweg bestond uit chips, snicker en twix. 

Aangezien we weer een uurtje meer krijgen waren we hier om 6 uur. Barbara helemaal in tranen, cricket het hondje kende haar niet meer. De hele avond kwamen er mensen binnen om Nikki "even" gedag te zeggen. 

Er is inmiddels een klein katje bij gekomen, 7 maandjes oud en erg speels.

Het Amerikaans geknauw is weer even wennen. Deze familie knauwt wel heel erg. Het is wel heel erg gezellig maar mijn brains werken niet zo best met dit warme benauwde weer.