KAPPER

Vandaag was het weer kappertijd. Nikki kreeg ineens het idee in haar kop om het kort te laten knippen. Ik heb haar strak aangekeken en gezegd dat ze het niet moet doen maar ja wat in die kop zit....met als gevolg dat de schaar erin ging en er hele lange plukken op de grond belanden. 

Zo jammer. 
Na een half uurtje knippen knippen en knippen was het kort, behoorlijk kort. Nadat het een beetje gekapt is staat het wel pittig en leuk bij haar.

Na een paar wijntjes en allemaal geknipt te zijn zijn we weer richting huis gegaan. 

AZ - NAC

Vandaag weer eens afgesproken met Teus en Gerda voor een etentje, altijd lekker en gezellig. Teus belt rond 1 uur, iemand heeft afgezegd voor het voetballen en of Rinus? mee wil, of Nikki? Hoezo en ik dan? Oh ik mag ook natuurlijk. Uiteindelijk ben ik gegaan. Rinus heeft helemaal geen interesse in voetbal, Nikki is al een keer geweest en ik had wel zin, ondanks het zeer koude weer. 
Aangezien ik niet helemaal erop had gerekend en Nikki wel heb ik kleren en jas en sjaal van haar aangedaan.

Niet helemaal overbodig geweest, het was zóóóó koud!!!! Maar wel gezellig en het bracht ons weer even terug in de tijd. 

Jammer genoeg heeft AZ verloren met 0-1 van NAC. Het was een ergerlijke wedstrijd. 
Na de voetbal nog even een biertje en portie bitterballen en gauw naar huis waar we gelijk zijn aangevallen op het eten van Gerda. 

Om half 11 helemaal rozig en moe en dus aanstalten gemaakt om naar huis te gaan. Nikki in Amsterdam weer afgezet en eenmaal thuis gelijk naar bed.

KOUD

Ik verlang naar de lente, zon, warmte. Deze wind en kou is niet leuk meer, ik ben het zat. Afgelopen week met Annemieke gelopen maar ook alleen. De wind is om te snijden, het ijs begint te groeien maar niet genoeg dat je erop kan lopen, vervelend want Lexie probeert het wel dus ik loop op eieren, en ik kan je vertellen dat dat heel vermoeiend is.
Daarentegen waren de plaatjes weer schitterend. 

Onderweg kreeg ik nog een lesje over de trekvogels(eenden). Een meneer kwam voorbij op zijn fiets en vond dat ik dit toch moest weten en begon spontaan zijn verhaal af te steken. Voordat ik goed en wel wist wat hij bedoelde was hij alweer weg op zijn fietsje. Dit is wat ik onthouden heb: Het schijnt dat deze eenden in het najaar komen, zich nestelen op de zuidplas en tegen maart weer teruggaan naar "huis" en dat is scandinavië. Het zijn er wel heel veel en op zich is het een mooi gezicht, een hele "vlek" met eenden midden op het water. Annemieke en ik hebben daar vaak bij stil gestaan om te kijken. 

Incidentje:
Afgelopen maandag loop ik met Annemieke, Lori en Lexie het meijepad. De dooi heeft zijn werk gedaan en al het ijs is weg, de wind is zacht en het zonnetje komt er zo nu en dan doorschijnen. Eigenlijk heerlijk weer om te lopen. Bij het eind van het pad gingen we toch nog een stukje door naar de watertoren. Door het hek en Lexie ging meteen naar het land ernaast. De sloot is niet meer bedekt met ijs en zij sleurt zich door de moddersloot. Bij het terugkomen probeert ze erover heen te springen maar dat is toch te breed voor haar dus het achterwerk zakt er toch een beetje in. Bij het teruggaan was Lori ongeduldig en wilde niet op het hek wachten en besloot om, net als vorige week, over het ijs aan de buitenkant van het hek te lopen. Jammer het ijs is weg dus we zien Lori in de modder wegzakken en heel verschrikt kijken. (ze heeft een bloedhekel aan zwemmen). Ze kruipt eruit en ziet er niet uit, een modderhond en stinken!!!

Terwijl Lori naar ons staat te kijken besluit ze maar alvast te gaan lopen, beledigd en zwaar van de modder en Annemieke en ik stonden nog steeds bij het hek te gieren van het lachen. Onderweg hebben we nog getracht om alvast de ergste modder eruit te halen en haar in het water "gegooid", hier was zij not amused over en zo snel dat ze in het water lag zo snel was ze ook weer uit het water. 

Vandaag met Nikki. Ze heeft een halve dag gewerkt want gaat vanavond naar Dirty Dutch. Ze is moe maar loopt gezellig mee. Ook nu is het onwijs koud met de wind aan de zijkant. Aan een kant van de plas is het ijs en de andere kant is een serene rust op het water. 

CCHS ON FIRE

Vandaag een vervelend bericht uit Butler Alabama. Nikki's school, Choctaw County High School CCHS stond afgelopen nacht in de brand. Het was niet zo maar een brandje maar echt een behoorlijke brand.  Nikki was helemaal aangedaan en verdrietig. 

De zoveelste school waar ze opgezeten heeft is er niet meer althans voor de helft weg. Het was druk op facebook met alle berichten. Het was ook een triest gezicht. De hele westvleugel is weg, de muren staan nog maar daar is ook alles mee gezegd.

Terwijl we erover spraken vond ze het erg dat "haar" kluisje ook weg is. Gelukkig zijn de kluisjes bespaard gebleven, brandvrij waarschijnlijk.

Verder is het wel allemaal een ravage, het wiskunde lokaal is compleet verwoest. 

KAAKCHIRURG

Nikki moet haar verstandskiezen eruit laten halen. Daar ziet ze ontzettend tegen op en vraatg mij met haar mee te gaan naar de kaakchirurg. Dat is vandaag.
Vanmorgen op tijd opgestaan en gauw met Lexie een rondje lopen en geregeld dat als ik niet op tijd thuis ben dat Annemieke met Lexie een stukje gaat lopen tussen de middag. Om 9 uur de auto in en rond half 10 belt Nikki of ik met de sleutels wil binnenkomen, er lag iemand op de bank te slapen, vandaar. Ze was klaar en om kwart voor 10 naar het OLVG. Daar aangekomen begon Nikki zich niet lekker te voelen, het is de stress, en een peer. Deze laatste eindigde in de parkeergarage. Terwijl we de lange gang doorliepen was dit met gemengde gevoelens. Ik kreeg flashbacks.
Na een half uur wachten en ik Nikki steeds bleker zag worden werden we binnen geroepen. Ze vertelde dat ze toch wel heel misselijk was. Het idee van achterover in een stoel te liggen was zo weerzinwekkend dat niemand dat zag zitten en besloten is een kleine voorlichting te geven en er nog een bedenktijd aan vast te zetten. Het is ook geen must en de linkerkant was nog te diep waardoor ze teveel zou moeten snijden, vlakbij een zenuw van kin en wang, ook niet fijn. 

Voor de 2e keer deze maand loop ik een ziekenhuis uit zonder dat er iets gebeurd is, het geeft je te denken. 

Gauw naar Nikki's huis teruggereden, afgezet en naar huis om met Annemieke en Lori en Lexie een lekkere wandeling te maken van 2 uur op het Meijepad, deze keer helemaal naar de watertoren en terug, het deed me goed. Lexie wat minder, door haar rennen in het riet weer haar poot opengehaald, niet zo ernstig maar toch. 

VERVOLG SPECSAVERS

Zaterdagavond zijn Monique en Jeroen hier en na het eten zitten we te praten en het komt op de bril. Als ik zeg dat het niet lekker zit gaat Monique de bril bekijken en ziet gelijk dat het glas er niet goed in staat, gewoon omhoog, gelukkig. Ik vond al dat de bril sowieso niet goed op mijn neus stond maar nu ben ik helemaal over de rooie. 

Gistermiddag terug naar Specsavers, voorbereid op een lekker potje ruzie. Gelukkig eindelijk Paul is er en dat stemt mij alweer beter. Hij kijkt en ziet het ook gelijk en begrijpt het helemaal. Hij verontschuldigt zich, ja zo waar altijd al geweten dat dit een gentleman is, dat hij het niet meteen kan maken en dat ik morgen terug kan komen.  

Vanmiddag gehaald en echt deze Paul heeft gouden handjes en hij begrijpt mij helemaal en snapt mijn gezicht want de bril zit weer als gegoten en recht, voorzover dat met deze bril te doen is.

6,5 week zonder bril moeten doen, mijn ogen weten het wel en hebben een behoorlijke opdonder gekregen, het eerste uur is alles vrij wazig en daarna begint het langzaam beter te worden. 

STRANDWANDELING

Aangezien wij gisteren geen hondentraining hadden vanwege een congres zijn we vandaag naar Zandvoort geweest voor een strandwandeling. Er waren ongeveer 11 honden, in allerlei maten. Het weer was heerlijk, het had gesneeuwd wat toch een raar effect geeft op het strand, het hoort er gewoon niet, en het zonnetje scheen volop. Eenmaal op het strand lieten we ze allemaal gelijk los en dat is best een leuk gezicht. 

Ik was Lexie op een gegeven moment helemaal kwijt maar gelukkig vond de trainster haar terug en had ook een fluitje dus daar kwam ze gelukkig op af. Verder heeft ze het eigenlijk wel heel erg goed gedaan. Bij elke roep en fluitje kwam ze toch wel gelijk op me af. 
Na de wandeling met z'n allen een kop koffie, warme chocolademelk of thee gedronken. Het was best een invasie toen wij met 15 personen en 11 honden de strandtent in kwamen lopen. Menigeen keek op met een blik van moet dat!. 
Rond kwart voor 2 weer richting huis gereden. 

HIJ GELOOFT IN MIJ

Vanmorgen de laatste les van Edith. Allemaal hadden we er een beetje moeite mee. Qua schilderen heb ik er niets van gemaakt en zat het zeker niet mee. 

Bij het koffie drinken vertelt Edith dat zij vanavond naar de musical "Hij gelooft in mij" gaat. Oh leuk zeg ik ik ook met mijn  dochter, ja zij ook dus. Nou misschien tot vanavond. Een speld in een hooiberg natuurlijk. 
Vanmiddag met Lexie een stuk lopen en rond 3 uur naar Nikki vertrokken. Ze gaat het niet vroeg redden en helaas moet Suzanne ook op tijd weg dus weer geen portemonnee halen. Laat de stad in en tot overmaat van ramp begint het te sneeuwen, gatver ben het een beetje zat die winter. Op de hoek bij het Leidseplein het "New York Steakhouse"naar binnen. Een wijntje en borrel genomen en uiteindelijk besloten dat we daar dan ook maar een hapje eten. Ze hadden niet veel op het menu staan maar voor ons genoeg. Het werd een hamburger met bacon and cheese, echt zalig. 

Beetje patat erbij en bomvol zaten we. Alles smaakt erg lekker als je op dieet staat en daar ineens een avondje voordoet dat je je er niet aan hoeft te houden. Bij de la Mar theater een kopje thee genomen en alvast naar binnen gelopen. Terwijl we zitten te kijken in het programmaboekje hoor ik ineens voor me, nou dat is toch ook te gek zit ze achter ons!!!!. Dit was dus Edith en zij zat met haar dochter dus recht voor ons, dit is echt....raar. Nikki zei nog vlak ervoor van mam het zou toch raar zijn als ze naast ons zouden komen te zitten.

De musical was mooi, grappig en triest. Best een aanrader, goed gespeeld en de moeite waard. 
Na de musical met de metro en tram weer naar huis. Nikki woont een beetje aan het eind van de metrolijn en het wordt steeds rustiger en er zit een of andere creep achterin maar gelukkig blijft hij zitten als wij uitstappen. Nikki was hier uiteraard niet blij mee met deze overgestresste mama die overal gevaar in ziet. 

GRIJZE MEIJEPAD

De laatste paar dagen heb ik mij eindelijk eens verdiept in het grijze circuit van de 50 tinten van Grey. De boeken heb ik inderdaad in een adem uitgelezen en vond het zeer vermakelijk. Je wordt er een soort van "ingezogen". 

Tussendoor snel eten, drinken en weinig slapen. Het langste waren de wandelingen met Lexie en Lori naar het Meijepad. Een dag veel wind met de witte koppen op het water, wel lekker uitwaaien en weer fris verder lezen. 

geschilderd (met ijs op de plas)

veel wind, hoge golven

Na 3 1/2 dag was ik uitgelezen, best jammer want het einde werd een beetje afgeraffeld door de schrijfster, aan de andere kant waren er dacht ik wel alle aspecten aan de beurt geweest. 
Ik heb gelezen dat er een film van gemaakt is tenminste ze zijn er nog mee bezig, in ieder geval ben ik daar heel nieuwsgierig naar hoe de preutse Amerikanen dit boek gaan verfilmen, wordt het een slap aftreksel? Aan de andere kant, de trailer ziet er goed uit.