WANDELEN

Vanmorgen met Frank en Annemieke afgesproken voor een wandeling. Rinus wil wel mee maar niet weer het Meijepad, dat vind hij zo ver en daar heeft hij geen zin in en het is altijd zo hetzelfde. Frank weet een leuke wandeling bij Hazerswoude-Dorp. Uitgeprint en om 12 uur op weg met Lori en Lexie. 
Bij de N11 kunnen we parkeren, Frank heeft daar gewerkt en weet een parkeerterreintje dus geen probleem. Nadat we op bordjes hebben gekeken konden we niet echt de wandeling vinden maar toch gaan lopen. In het begin konden de honden lekker los en ravotten. 

We moesten alleen de treinen in de gaten houden. Lexie wilde natuurlijk veel zwemmen maar dat heb ik aardig tegen weten te houden totdat er een beerput aankwam en voor ik het wist zat ze erin. Het is niet te beschrijven hoe ze eruit kwam, niet te harden de lucht dus gauw in het water ernaast wat enigzins schoner was. Het was een grote plas rondom haar. 
De wandeling ging verder maar Frank had geen benul waar we waren, hij dacht overigens wel dat we op de goede weg zaten en wij volgen Frank blindelings ondanks dat we in het verleden altijd verdwalen met Frank als gids. 

Rinus heeft trek in koffie en vooral een stoel na 2 uur gelopen te hebben. Het tentje wat we tegenkwamen was gelukkig open en na een half uurtje rust en koffie en thee met een heerlijke plak cake/appelgebak zijn we weer vol goede moed op pad gegaan. 

Ineens moesten wij het pad verlaten omdat het een broedgebied was en er geen honden doorheen mochten lopen. Ach geen probleem, doorlopen. Uiteindelijk een doodlopende weg ingeslagen met in ons achterhoofd dat dat niet geldt voor voetgangers, helaas toch wel. Terug en helemaal om de weilanden heenlopen. Hierna een padje op en na 3 1/2 uur gelopen te hebben, 14 km verder, en ongeveer 5 uur op de klok kwam de auto in zicht. Zelfs Lori en Lexie waren het spuugzat, ik zal maar niet zeggen hoe Rinus eruit zag. Volgende keer "gewoon" weer het Meijepad. 

dit soort bordjes kwamen we erg veel tegen, zonder onderstaande betreffende de fietsers

Na een borrel met stokbroodje zijn we met de andere meiden gaan eten bij het vliegend paard in het dorp. Gezellige afsluiting van wederom een enerverend wandeling middagje met de Pieterse's. 

Nadat Frank op de computer heeft gekeken wat we nou eigenlijk gelopen hebben bleken wij al bij het begin een fout te hebben gemaakt. Het begin van deze wandeling was niet in Alphen aan den Rijn maar in Hazerswoude!!!!Bedankt Frank. 

BED AND BREAKFAST

De B & B's stampen hier de grond uit en vervolgens wordt het steeds rustiger. Nou zit het weer ook niet mee. In ieder geval had ik vandaag wel weer gasten dus een nieuwe opstelling van het ontvbijt. Het tafellaken weg (allemaal strijken en lakens zijn genoeg) nieuwe placemats gekocht. Ziet er wat mij betreft weer gezellig uit zo. 

LEXIE

Elke dag lopen en zwemmen en rennen en snuffelen en eten en.....op dat meijepad is zoooo vermoeiend.

DIESEL

Diesel leeft boven en zodra ik even op kantoor zit is hij bij mij, hij komt veel te "kort" de laatste tijd.

KRAKAU

Vanmorgen kunnen we uitslapen maar we zijn toch om kwart voor 9 beneden. Het is weliswaar moederdag maar toch maar eigen ontbijt gepakt. Nikki heeft wel een kop thee voor me gehaald!!

Na het ontbijt nog even door de stad geslentert

en omdat Tineke en Lia het gebak hadden gemist en ik op de heenweg op het vliegveld €35,00 had gevonden, heb ik getrakteerd op koffie met gebak.

Uiteindelijk hebben tineke en Lia geen gebak genomen en wij allemaal een gebakje gedeeld.
Tineke stond alweer te stuiteren, maar dik op tijd terug bij de bus en het hotel. Afrekenen en uitchecken en in de bus lekker relaxen. 

Vlucht ging voorspoedig en in Duitsland eenmaal bij de auto Dortmund uitgereden. Althans het was gelijk al druk dus meteen bij een restaurant gegeten. 

Heerlijk  en om 8 uur op weg naar huis. Wij waren om kwart voor 11 thuis, koud en kil in huis en na een half uurtje gezeten te hebben naar bed. 

KRAKAU/ AUSCHWITZ

Weer vroeg op. 7 uur de wekker en om 8 uur ontbijten. Na het ontbijt in de bus en op weg naar Auschwitz. Dit is ongeveer een uur in de bus naar het plaatsje Oświęcim. Dit konden de Nazi’s niet uitspreken en daarom werd dat verbasterd naar Auschwitz.

In de bus hebben we een lezing van Roland gekregen. Normaal gesproken laat hij een video zien maar zoals deze reis zijn eer aandoet ging ook hier iets niet goed.
(vliegen vanaf Dortmund i.p.v. Eindhoven, Hotel helemaal volgeboekt, eerste lunch, 2^e buschauffeur crashte op een busje). Daar aangekomen eerst naar het toilet met z’n allen en vervolgens kennisgemaakt met onze gids. Een vriendelijke vrouw die ook nog een zeer goede gids bleek te zijn.

We begonnen met de rondleiding. De gids kan je goed verstaan omdat we allemaal een koptelefoon op hebben en de gids door een microfoontje praat. Een goed systeem wat we ook al in de zoutmijnen hebben gebruikt. 

De rondleiding is zeer indrukwekkend waarbij de rillingen zo nu en dan over je rug lopen. Soms is het allemaal niet te bevatten. De verhalen zijn afgrijselijk en de beelden die je erbij krijgt niet te begrijpen. Iedereen is heel stil en soms loopt er iemand uit de groep om even tot zichzelf te komen. Ook ik heb het met sommige dingen moeilijk en kan er niet naar kijken en loop maar zo snel mogelijk door. De gids en Roland had ons al gewaarschuwd voor respectloze mensen en heeft ons ook verzocht om geen “vakantie”foto’s te maken. In de gaskamer en later door naar het crematorium staat ineens een vrouw tegen een ander te schreeuwen. Dit was zo storend en inderdaad zeer respectloos.

Na Auschwitz I gaan we terug de bus in en eten gauw ons broodje uit het lunchpakket wat we meegenomen hebben van het hotel, om door te rijden naar Auschwitz II: Birkenau, 10 minuten verderop.
Dit kamp is een gigantisch oppervlakte en heel veel barakken. Het is zo groot dat je het absoluut niet kan bevatten. Het is nog indrukwekkender en nog gruwelijker. Het begint een beetje te motregenen en niemand heeft wat in de gaten.

Na een uur rondleiding mochten we nog even een half uurtje voor onszelf. In het winkeltje een mooi boek gekocht en langzaamaan teruggelopen naar de bus. Iedereen druppelde een beetje binnen totdat Tineke de bus in kwam en in paniek vroeg of Lia al in de bus zat. Nee dit is niet het geval en voor we het wisten sprong zij de bus uit “op zoek” naar Lia, die volgens ons niet zo heel ver kan zijn, verdwalen is niet aan de orde daar. Lia, niets vermoedend van alle commotie, is ondertussen op haar gemakje nog wat foto’s aan het maken en pakt “haar” half uurtje zoals dat beloofd is. 

Eenmaal allemaal terug in de bus en op weg terug naar huis was iedereen bezig met zijn eigen gedachten weer te ordenen in de vorm van muziek, slapen, staren  uit het raampje of gewoon stilletjes met elkaar te praten.

Rond 3 uur terug met de bus. Vervolgens zijn Tineke en Lia een uurtje gaan rusten en wij zijn met z’n vijven naar het plein gegaan. Teus heeft wat Pools geld gehaald voor de collectie. Na een aantal gebakjes voorbij gelopen te hebben, besloten we bij de eerstvolgende te gaan zitten. Heerlijk allemaal een gebakje met een lekker kop thee of koffie genuttigd.

Toen we klaar waren belde Lia dat ze op het plein waren en vroegen waar wij waren. Bij het weerzien hebben we uitgebreid te horen gekregen of het allemaal wel lekker gesmaakt had, met een knipoog weliswaar.

Na een borrel op het terras een restaurant uitzoeken die we uiteindelijk vonden. Een leuk Pools restaurant met live muziek.

Echt plek was er niet dus eindigden we boven vlak bij de deur. Lia had het koud en ook Tineke die als deurhost een nieuwe job had.
Nikki had het minder gezellig en zat niet meer zo lekker in het velletje. Op weg naar huis was ze dan ook niet te genieten, gelukkig ging ze meteen naar haar bedje. Ook Teus en Gerda hebben het gehad en wij vieren nemen nog een afzakkertje bij het hotel om ook lekker in ons bedje te eindigen. 

KRAKAU

Om 8 uur beneden in de “eetzaal” ontbijten na een lekkere douche en een iets mindere nacht. Ik krijg een uitslag en vooral in bed wordt de jeuk ondraaglijk dus lig de hele nacht te krabben.
Het ontbijt is lekker met genoeg keuze. Na het ontbijt in de drukke eetzaal nog even naar de kamer en om kwart voor 9 met de bus vertrokken richting Kazimierz, de Joodse wijk van Krakau.

Zoals gisteren gaat dit ook in vogelvlucht. Het is jammer maar ik denk doordat de groep behoorlijk groot is dat er weinig tijd is om een beetje rond te kijken. In de bus krijgen we uitleg en buiten is het even rondlopen en kijken en wat foto’s maken en dan maar weer terug in de bus. 

Nadat we een wandeling door de wijk hebben gemaakt zijn we ook naar het “plac Bohutera” gereden waar een monument was gemaakt van allemaal stoelen, grote en kleine. Dit plein was het toegangsplein tot de Getto. Op de hoek is de apotheek van Pankiewicz. Dit was een Pool die ervoor zorgde dat er smokkelwaar het Getto in en uit kwam. Op dit plein moesten de Joden uren staan alvorens ze aan het werk moesten of het Getto in mochten. De stoelen zijn daar neergezet ter nagedachtenis aan de Joden. Op dit plein is ook de razzia van het Getto begonnen toen het ontruimd werd in 1943.  

Hierna zijn we naar Plaszów, concentratiekamp  aan de rand van de stad waar de Joden moesten werken in de steengroeve en de fabrieken. Van dit kamp is niets meer over, Steven Spielberg heeft hier grotendeels zijn film Schindler list opgenomen.
Aan de rand staat een prachtig monument.

Een wandeling door het kamp en uitkomend op de steengroeve. Op het gemakje terug gewandeld en nog wat foto’s gemaakt. 

Terug in de bus op weg naar de zoutmijn. Na een snelle lunch met een gids de zoutmijn in. Nou zijn wij in Roemenië geweest in de zoutmijn die heel mooi was waardoor deze zoutmijn in het niet viel. (Na een gesprek met Dan leerde mij dat de zoutmijn in Roemenië van boven naar beneden is “uitgehouwd” en degene in Polen met gangen zoals andere mijnen zijn gedaan.)

Na wederom boven te zijn gekomen zijn we met de bus terug gegaan. Op het terras van het hotel een borreluurtje gehouden en alle informatie van deze dag laten bezinken. Hierna omgekleed en een aantal lopend, en een aantal met de bus, naar het Joodse restaurant waar we met z’n allen wat gingen eten. Behalve de 3 mannen die hadden daar absoluut geen zin in en zijn op hun eigen houtje wat gaan eten.
Het lopen met Roland ging wederom in een rap tempo, er wordt niet op of om gekeken, jammer toch wel. Het restaurant was goed eten en een hele lange tafel (30 personen) was gezellig. Sommige snappen een tafeldekking niet en gingen keurig bij het bordje (voor het brood aan de linkerkant van je vork) en hadden vervolgens ruzie met hun bestek. 

Na het eten op het dakterras naar de inmiddels allang ondergaande zon.
Teruggelopen naar het plein en Tineke en Lia zijn teruggaan naar het hotel. Wij zijn beland bij het Hard rock cafe voor een t-shirt voor Nikki, die Gerda uiteindelijk gevonden heeft. Eenmaal buiten gekomen zit er op het terras “onze” 3 mannen aan het bier. Inmiddels hebben ze zat op maar we zijn er gezellig bij gaan zitten met een drankje. Nikki en ik een heerlijke cocktail. Rond 12 uur naar het hotel teruggelopen. 

KRAKAU

Gisteravond zijn Teus, Gerda en Nikki rond half 8 gearriveerd en vervolgens hebben we gegeten, thee en nog heel even gekletst en naar bed, slapen. Nou ja dat is de bedoeling want het wekkertje loopt over een paar uurtjes af en we moeten best een pittig eindje rijden. Van slapen komt niet veel dus toch maar de tv aangedaan en tot 11 uur liggen kijken. 

De dag begint vroeg, half 3 de wekker en 10 minuten later na een snooze, onder de douche en Nikki wakker gemaakt. Was gewoon weer lekker terug in slaap gevallen.  Om 5 over 3 in de auto’s en om 10 over 3, na Lia en Tineke ook ingeladen te hebben, op weg naar Dortmund. Het verkeer is zeer rustig en we kunnen lekker door kachelen. Het nadeel is dat je bijna de hele weg 100 km moet rijden, dit omdat je tussen 6 – 19 alleen maar 120 mag rijden, dan is het lekker veel drukker dan ’s nachts, wanneer je geen kip op de weg tegenkomt en keurig 100 moet rijden. Beetje frustrerend wel.
Nadat we in Dortmund zijn aangekomen meteen naar parkplaats 6 gereden en de auto geparkeerd. Wel moesten we lopen naar de terminal want de bus rijdt niet zo vroeg. Kwart over 6 waren we op het vliegveld, mooi op tijd.

Rond kwart over 7 zijn we door de douane gegaan na een praatje van onze gids, Roland van der Giessen. Het vreemde was dat onze koffertjes totaal niet gewogen werden, en wij maar de angst en precies het gewicht van 10kg aangehouden. Ineens viel mijn oog op 10 Euro wat op de grond lag. Ik pakte het op en het bleek €35,00 te zijn, een leuk meevallertje.  In het vliegtuig was het kort toeven, gelukkig want de beenruimte was hier wel erg weinig.

Eenmaal geland in Katowice zijn we de bus ingegaan en na anderhalf uur in de bus in Krakau aangekomen, het Ibis hotel, centrum.

We kregen allemaal een kamernummer. Wij naar boven maar dat was geen 3 persoonskamer, geruild met Tineke en Lia en ook dat was geen 3 persoonskamer, begint goed. Terug naar de receptie en zij keken ons aan of het water brandde. Het blijkt dus dat dit hotel helemaal geen 3 persoonskamers hebben. Aangezien het ook helemaal vol zit is er op een kamer een bed bijgezet. Eindelijk hadden we een kamer en aangezien we om 12 uur alweer beneden moesten staan hadden we precies 2 minuten de tijd om de koffer neer te zetten en andere schoenen aan. Het weer was namelijk erg mooi, 28 graden dus tijd voor de slippers i.p.v. de laarzen.

Met Roland eerst naar een restaurant om te lunchen. Wij kwamen als laatste binnen en moesten gescheiden zitten. Nou is dat geen ramp maar gelukkig waren er van de 15 mensen aan tafel 3 mannen bij die gezellig waren, de andere deden hun mond niet open en waren zeer ongezellig.
De drie mannen bleken de vloer gelegd te hebben in ons nieuw hockey”kantine”.  Het bestellen, serveren en uiteindelijk afrekenen ging blijkbaar op z’n Pools, chaotisch. Iedereen krijgt op een ander tijdstip zijn eten en drinken en bij het afrekenen was de computer stuk, van papier en pen hebben ze niet gehoord en onze gids is erg ongeduldig dus liepen we, na 2 uur, met 30 man zo het restaurant uit.

Vervolgens hebben we door de stad “gelopen” en heeft Roland een aantal gebouwen en pleinen laten zien die bijzonder zijn, zoals de Maria kerk, het grote plein, Oskar Schindler zijn woning, de oude stadsmuur, en alle leuke restaurantjes en terrasjes op het grote plein.

Aangezien het 28 graden is is het er druk en zeer gezellig op het terras. Nadat Roland gedag heeft gezegd zijn we dan ook eerst op een terras gaan zitten om uit te puffen van de vele informatie en het racen door de stad.

Na een uurtje te hebben genoten van een praatje en een drankje zijn we zelf op zoek gegaan naar de gezelligheid van de stad. Eerst het kasteel Wawel van dichterbij bekeken.

Helaas ging het een beetje regenen maar dat was gelukkig van korte duur en op een terrasje in een zijstraatje terecht gekomen om te eten . Niet echt een van de gezelligste met om de 3 minuten een tram voor de deur.

Na het eten waren we allemaal een beetje uitgeput en zijn we naar hotel en bed gegaan.