Omdat we met de kerst een brunch hadden besloten we deze keer een paasdiner te houden en lekker te gaan gourmetten. De keus was weer bij ons gevallen vanwege de ruimte alhoewel Natalie het deze keer ook graag wilde doen. Maar aangezien zij 5 kittens in huis heeft en Lexie een jachthond is hebben we daarom besloten om het toch maar bij ons te doen. Wel is meteen afgesproken dat de kerst bij Natalie sowieso is. De meiden, Nikki en Eline, gingen een echte paastaart maken voor na het eten (toetje) met koffie of thee.
De taart zelf was een beetje mislukt maar de versiering was erg leuk en zeer goed gelukt. Het was ook nog lekker om te eten.
Het eten is gezellig en lekker, de 2 mannen Han en Jeroen, konden er geen genoeg van krijgen en zijn door gegaan tot het gaatje.
 |
| de gourmet"bikkel" |
Natalie had zaterdag Eline bij haar te logeren en zij hebben een dansje ingestudeerd en ook eieren geverfd, erg leuk en ik vond die van mij toch echt de mooiste geworden.
Rond 9 uur zijn ze weer huiswaarts gereden en wij uitgeput op de bank neergestreken.
Vandaag afgemaakt, (dakje moet er nog wel op) meteen maar de hele schutting vernieuwd, dat was wel nodig na 28 jaar. Rinus wat spulletjes erop gehangen en nu alleen nog de stratenmaker en dan kunnen we zitten!
Ongeveer anderhalf jaar geleden ben ik met Joze naar de Albert Cuyp geweest om gordijnstof te halen voor de slaapkamer boven. Leuke stof en de muur moest geel worden. Dat was geen probleem de gordijnen maken dat was wat lastiger. Joze werd ziek en weinig tijd waardoor de gordijnen bleven liggen voor ongeveer driekwart jaar. Uiteindelijk zijn we eraan begonnen maar het afmaken was teveel voor een dag dus spraken we een week later weer af. Hierna werd het maar steeds weer opgeschoven omdat ik niet kon en de vloer werd eindelijk gemaakt bij Joze en Bart thuis dus werd het eindelijk vandaag afgemaakt.
Lexie was mee en uiteindelijk belandde zij op het favoriete eiland. Toch was dat nu anders omdat ze daar alleen stond en wij binnen zaten. Ik heb haar maar weer naar binnen gehaald.
Het is vandaag en afgelopen weekend, ijskoud. Een snijdende wind doet je huiveren bij het Meijepad. Het goede van dit weer is dat er geen regen is. Maar OMG het is verschrikkelijk.
Langs het Meijepad wordt het wel mooi met al het opspattende water wat bevriest om de paaltjes, het riet en onder de steigers mooie ijspegels.
Elke dag verbaas ik mij er weer over dat we toch al ver eind maart zitten en dat het toch echt eens een beetje beter weer mag worden. Ik ben mijn winterjas, handschoenen, oorwarmers, sjaals en leggings onder spijkerbroek SPUUGZAT.
Maar we doen er weinig aan dus vooruit we zien hier het positieve van in want de natuur daarentegen is wel heel mooi. Dus Annemieke en Lori en Lexi en ik gaan elke dag maar weer het pad op en af en maken enthousiast foto's van het ijs, want dat hebben we gelukkig nog niet zo veel gezien afgelopen winter.
We vervelen ons en hebben weer eens wat verzonnen. Deze keer in de tuin, een extra overkapping. Het rieten zithoekje had geen plekje meer in de tuin en om wat te realiseren besloten we een stuk tuin waar toch geen plantjes groeien een extra overkapping te maken. Vandaag een stuk begonnen.
Vandaag kregen wij te horen dat Rien Tatje er niet meer is.
Het was een lieve vriend die er voor ons op de achtergrond altijd was, we zullen hem erg missen.
Nadat wij zondag Rinus zijn verjaardag hebben gevierd is vandaag Jeroen aan de beurt, 40 jaar is deze "goede" jongen geworden. Monique heeft leuke taartjes laten maken bij de Hema.
Jeroen heeft gelukkig, gezien zijn leeftijd, 1 kaarsje maar hoeven uitblazen.
Natalie was er ook met lana. Het is zo'n leuk, lief en grappig kind. In alles doet ze Eline na zoals samen naar tv kijken in de grote stoel met je benen nonchalant over de leuning.
Na een lekker kopje soep, taartje en koffie zijn we weer richting huis gegaan.
Vandaag met Yvonne afgesproken om naar mevrouw Adriaanse te gaan. Zij is een oud collega van ons. Mevrouw Adriaanse had een droge humor en was aardig. Zij verzorgde de Stichting Wijnpropaganda en het maandelijkse bulletin voor de leden van onze vereniging van wijnhandelaren.
Ze woont nog steeds in Amsterdam-Noord, tegen Oostzaan aan, in een flat 9 hoog.
Voordat we gingen zijn Yvonne en ik eerst in Diemen in het nieuwe winkelcentrum een broodje gaan eten in het net geopende eettentje. Erg leuk en het winkelcentrum is echt prachtig geworden, ma zou er trots op geweest zijn.
Rond half 2 zijn we vertrokken. Bij aankomst in de flat kwam ik erachter dat er weinig verandert was, dezelfde kast en de keuken was ook nog identiek. Het jammere was dat de immens grote kittenfoto, die boven het aquarium hing, nu in haar slaapkamer hing. Ook het aquarium was weg maar dat hadden we al verwacht, dat was meer een hobby van haar man.
Het was heel gezellig om oude herinneringen op te halen. Een hoop vergeet je en komt op deze momenten weer levendig terug.
Rinus is bezig met een machine die containers schoonmaakt. Deze keer niet achterop een auto maar eigenlijk mobiel om ergens neer te zetten. Zaterdag begon hij over een mapje. Henk ingeschakeld voor de tekst en ik foto's gemaakt en de lay out voor het mapje. Maandagavond was het klaar en vandaag het gesprek. Het is allemaal goed gelopen en maar afwachten.
Vanmiddag bij de groenteman valt mijn oog op asperges, nu al...
De weekendmaaltijden gelijk omgegooid en het werd vanavond asperges. Dat houdt in dat ik terug naar de slager moest, en tot overmaat van ramp 5 minuten later weer. Ze vinden mij een chaoot bij de slager en vertellen Nikki tot overmaat van ramp dat zij het dus niet van een vreemde heeft. Oke beetje chaotisch zijn wij wel.
De asperges smaken zalig.
Met Annemieke en Lori lopen we gemiddeld 3x per week het Meijepad af. Deze week hebben we prachtig weer en konden we heerlijk in ons fleecevestje lopen. We gingen zelfs het hek weer voorbij om tot de watertoren te lopen. lexie deze keer aan een lange lijn want er stonden wel al schaapjes en Lexie vindt het geweldig om niet alleen fazanten en eenden op te jagen maar een paar schaapjes de stuipen op het lijf te jagen kan je ook aan haar overlaten.
Ongeveer 1 jaar en 3 maanden geleden ben ik uit het wandelclbje gestapt omdat ik Lexie kreeg en daar erg veel mee wandel dus vond ik het niet meer nodig om dan op de donderdagavond ook nog eens te gaan wandelen. Ondanks dat ik eruit ben heb ik nog wel contact.
Bep is bijna 40 jaar getrouwd en vindt het leuk om een etentje te organiseren voor de wandelmeiden en ook ik werd hiervoor uitgenodigd wat ik ontzettend leuk en gezellig vind en gretig ja op heb gezegd.
Na veel gedoe is er uiteindelijk deze datum uitgekomen dat we allemaal konden. Een aantal gaan met de fiets en een aantal met de auto, waaronder ik.
Bep kan goed koken, althans toetjes maken wisten we dat dat goed was en we hadden alle vertrouwen in de rest. Dat vertrouwen werd niet geschaad en het eten was zalig.
Het "koffie zetten" was een hele happening met een ingewikkeld apparaat.
Zeer gezellig om weer eens lekker bij te kletsen met de "meiden". Rond 11 uur waren we thuis, inmiddels met een zware hoofdpijn.
Elke zaterdag is er een hondentraining in Hoofddorp. Lexie heeft inmiddels al een hoop vriendjes gemaakt, vooral de retrievers en labradors zijn in trek, waar zou dat toch aan liggen. Vooraf laten we ze altijd rennen en spelen, dit om uitputting te krijgen waardoor ze goed kunnen luisteren met het trainen, en na de training mogen ze ook nog even banjeren met elkaar.
Vanavond een feestje van Willem. Deze goede man is 70 jaar geworden. Het feestje werd gehouden in het scoutinggebouw. Mooi gebouwtje maar het zaaltje is een beetje groot, de mensen ken ik niet allemaal, eigenlijk niemand, op de man achter de draaitafel, Kees, gelukkig een bekende.
Na 10 uur kwam de familie een beetje los en er werd zelfs gedanst. Rond 12 uur waren we het zat en zijn lekker weer naar huis gegaan
Deze week hadden we een zieke en moest ik weer eens invallen om containers te reinigen. Dit gaat nooit van harte dus we hebben dinsdag een kleine woordenwisseling gehad waarbij ik het idee heb dat ik wel tegengas geef maar uiteindelijk het wel altijd maar gaat doen maar dan het blijft onder zwaar protest. Woensdag had ik Theo mee, hij reinigen ik rijden. Na een lange dag, van 10 tot 5 uur in de auto gezeten, hadden mijn knieën toch problemen bij het uitstappen, niet alleen de knieën maar eigenlijk het hele lijf was stram en stroef van het zitten.
Vandaag is Nikki thuis en het is een heel klein lijstje, misschien anderhalf uur werk, dus Nikki mee, Lexie mee, het scheelt gedeelde smart is halve smart.
Na een uitleg hoe de machine werkt, wat bij Nikki zeer bazig overkwam, is zij de containers gaan reinigen en ik heb gereden, ik vond het geen gekke deal.
En inderdaad na 2 uurtjes werk waren we al klaar.
