SCHRIKKEN

Na een dag, eergisteren (maandag), met pijn in mijn knie te hebben rondgehobbeld was gisteren (dinsdag) mijn vinger aan de beurt. Het vreemde was dat in de loop van de dag mijn ringvinger steeds meer pijn ging doen. Ik kon het niet meer strekken en niet meer buigen. Rinus kwam thuis en zei dat ik eerst maar eens mijn ringen moest afdoen. Dit was zeeeeeer pijnlijk maar het lukte gelukkig wel.

's Avonds steeds Nikki getracht te bellen of te skypen. Zij was niet bereikbaar. Rond 9 uur eindelijk een sms'je. Later gebeld. Er was die ochtend op haar stageschool een naar voorval gebeurd. Haar stagementor van groep 1/2 vond Nikki te emotioneel en doordat zij snel huilt ( nooit voor de klas met de kinderen overigens) heeft zij dat gemeld bij het hoofd stagebegeleiding. Deze meneer vond het nodig om Nikki per direct te laten stoppen met haar stage. Vervelend want dan kan ze eigenlijk haar school ook niet meer afmaken. Een inmiddels goede vriendin geworden, Sanne, heeft haar meegenomen naar huis. Zij en haar huisgenootje hebben Nikki goed geholpen en waren erg lief voor haar. Vanmorgen bij het wakker worden vreemd maar mijn vinger was niet zo pijnlijk meer maar wel inmiddels een raar vlekje in mijn hand. Dit is in de loop van de dag weggetrokken en de vinger is bijna geheel hersteld en geen last meer alleen een soort verkramping. Mijn knie is ook niet pijnlijk meer zo nu en dan alleen bij een draai als ik op wil staan. Nikki is vandaag met lood in haar schoenen naar school gegaan. Ze is uiteindelijk het gesprek aangegaan met haar coach. Uitgelegd dat ze echt wel door wil gaan met haar studie en er helemaal voor wil gaan. Het huilen, ja dat is haar expressie en daar kan ze niet veel aan doen. Zoals ze het zelf zegt, de een slaat dicht, de ander begint te huilen. Helemaal waar en de enige die dit helemaal snapt is Monique, gelukkig zijn er meer in de familie die hier last van hebben. Haar coach gaat haar best doen om haar toch terug op een stageplek te krijgen. Vanavond bij Nikki eten. Lekker zalm. Maureen kwam haar sleutels inleveren. Wat een uitgekookt mens. Maar goed daar zijn we achteraf nog makkelijk vanaf gekomen.

Na een planning met Nikki gemaakt te hebben ben ik om 9 uur naar huis gereden.

HEI EN CAY

Na een heerlijke rustige nacht zonder gesnurk, lamp aan midden in de nacht en het gepieker erna om 8 uur douchen. Na een lekker en gezellig ontbijtje zijn we richting de hei gegaan vanwege het lekkere weertje en het zonde is om in het bos te gaan lopen.

Na een 3 kwartier gelopen te hebben terug naar huis en in de tuin een bakkie gedaan met een lekkere cake. Even voor enen richting Diemen gereden. Alles ging zeer voorspoedig en net over half 2 bij ma aangekomen met een knallende hoofdpijn. Naar de markt, boodschappen gedaan en bij terugkomst was Bert er ook al inmiddels. Nog even rustig op de bank gezeten en lekker zitten kletsen en tegen half 5 maar naar huis gereden voordat ik helemaal instortte, wat mijn hoofd betreft dan.

BOSSEN EN HEIDE

Vannacht wakker geworden van een knallende hoofdpijn. Wel naar schilderles gegaan maar was eigenlijk een beetje heel erg emotioneel de hele ochtend. De neuzen/oog schilderijtjes zijn eindelijk af. Hele discussies over wat we nou moeten doen met het feit dat Lieske gaan stoppen met 30 lessen geven. In plaats daarvan gaat ze nog maar 10 lessen geven. Hiervoor krijgen we dus nog 2 andere docenten erbij. Ik ga het beleven volgend jaar. Na de lunch nog even Nikki moed ingepraat. In plaats van 1 uur wegrijden is het 3 uur geworden. Eindelijk na wat files op de plaats van bestemming. Renee was met de hond even weg dus ben lekker in de tuin gaan zitten. Deze hadden zij net helemaal opgeknapt en al voorjaar klaar gemaakt. De kat kwam meteen bij mij zitten.

Het zou heerlijk zijn als ik niet zo verschrikkelijk nodig naar de wc moest.

Ik ben maar zo stil mogelijk gaan zitten en genietend van het zonnetje kwam Gunnar gelukkig tegen 5 uur thuis. Renee en Cay (de hond) er vlak achteraan.

Na nog lekker een bakkie in de tuin te hebben gedaan zijn we gaan koken en eten.

Na het eten lekker kletsen en om 11 uur allebei te moe om nog wat te zeggen dus maar lekker naar bedje.

FOTOPLANKJE

Vanmorgen begonnen met het opbouwen van de schutting bij de steiger. Onze dramaqueen bleef thuis van haar werk en zat als een supervisor aan haar tuintafel haar kans af te wachten. Terwijl ik even op kantoor een telefoontje zat af te handelen zag zij haar kans schoon en sprak Dan aan. toen ik beneden kwam en erbij ging staan begon ze tegen mij aan te zeuren dat er een plankje af moest van de steiger zodat zij foto's kon maken. "Dat heeft de rechter gezegd!" schreeuwde zij over de straat. Ik probeerde nog een poging van de tuindeur dat daar ook de rechter een uitspraak over had gedaan en als het beslag weer hangt dan haal ik het weg. Ook zei ik nog dat er een tekening gemaakt gaat worden en ik al foto's heb van toen het gemaakt werd. Niets was goed helaas. Uiteindelijk wilde ze me slaan en haalde uit naar me. Een klein blauw plekje op mijn arm is het resultaat. Dan heeft het plankje eraf gezaagd en er zijn foto's gemaakt. De steiger van ons was helemaal los van haar steiger. Vervolgens was haar reactie: De paal die geslagen was in de aarde, dat is de reden dat mijn steiger gaat zakken. Ze begon ook nog een heel verhaal tegen Dan waarop Dan zei dat hij zich hier niet mee bemoeid en er ook niets over wil horen. Het is niet alleen een dramaqueen maar gewoon een echte freak en compleet gestoord.

Hierna is zij gelukkig opgedonderd dus de rust keerde terug en we konden weer overgaan tot de orde van de dag. Nikki en ik veel hout gekocht en de schutting achter afgemaakt en tevens van voor naar achteren de schutting gelijk gemaakt met het achterste gedeelte. Ben tevreden over het resultaat, nu alleen nog een kleurtje. Suggesties voor kleur? altijd zeer welkom want ik weet het eigenlijk niet zo.

LAMPEN

Vanmorgen redelijk op tijd richting amsterdam. We moesten nog steeds wat lampen installeren en een slot op een deur en rekjes op balkon hangen.

Ma ook weer in Diemen afgezet en nadat alles hing weer naar huis. Frank en Annemiek waren helaas al aan de wandel en waren hier om half 3. Heerlijk in de tuin gezeten tot een uur of 5 en vervolgens op tijd gaan gourmetten. Tamara kwam ook nog gezellig meeeten. Na het eten een spelletje mens erger je niet.

VERJAARD WEEKEND

Het weekend was druk met verjaardagen vieren. Ons gezin en het gezin van Monique en Jeroen liggen qua verjaardagen erg dicht bij elkaar. Rinus en Jeroen 1 dag ertussen, Monique en Nikki 5 dagen en Eline en Jolanda 4 dagen ertussen. Tevens schelen Jeroen en Monique 7 jaar met elkaar en Rinus en Jolanda ook. Dit is eigenlijk totaal niet interessant maar ik vind het wel heel leuk om even te melden.

De verjaardagen dus.

Rinus vrijdag. Om 11 uur dacht ik even boodschappen te gaan doen maar de eerste visite kwam binnen rollen. Vervolgens ging de laatste om kwart voor 2 's nachts weer weg. Het was heel gezellig en lekker verdeeld over de hele dag. Met het eten waren er taco's die gretig werden afgenomen. In de avond een klein clubje maar reuze gezellig.

Jeroen zaterdag. Henk ging vroeg want had ook nog een andere afspraak. Wij hebben gewacht op Nikki en na 5-en richting Hoofddorp. Was al lekker druk en gezellig. Na de soep met salade en balletjes rond 11 uur naar huis.

MMKA

Vandaag ons schilder-uitje. Groningen ging helaas niet door het werd daarom Arnhem, Museum Moderne Kunst Arnhem MMKA. Om 10 uur op het staion in Alphen afgesproken met de hele club. Ank was aan het mopperen, ze moest te ver lopen. Tegen half 12 in het museum en omdat we een gids hebben besteld om 1 uur zijn we eerst een broodje gaan eten. Lieske kwam helaas met een slecht bericht, de gids is ziek dus we moeten onszelf gaan vermaken. Ank viel op dat er buiten bij de beelden een meneer aan het vertellen was tegen een groep. Lieske er naar toe en ja hoor hij wilde wel voor € 5,00 per persoon een anderhalf uur over de beelden in de tuin vertellen. Deze man is leraar op de Rietveld academie en heeft ontzettend leuk verteld en eigenlijk was dit een cadeautje. Nooit geweten dat je zoveel over een paar beelden kan vertellen, zeer interessant. Na nog een kop koffie het museum doorgelopen maar dat waren een soort van depressieve voorstellingen. Rond kwart over 4 terug naar de trein en met Ank in Utrecht wat gegeten.

Het beeld waar iedereen zijn kauwgom op kan plakken.

Voor de Amsterdammers onder ons, duidelijk een beeld van Berlage.

RECHT IS KROM

Vanmorgen in alle vroegte richting Den Haag. Ik wilde heel graag voor de file uit rijden en bedacht dat ik mijn ontbijtje gewoon maar meeneem voor in de auto. Ik werd opmerkelijk rustig vanwege het feit dat ik een kalmeringsmiddeltje in heb genomen. Na veel geknoei met de parkeermeter, geen klein geld mee want Nikki had alles vanwege Londen, geen chipknip in Den Haag dus leuren bij de kleine aantal mensen die voorbij kwamen of ze alsjeblieft € 5,00 konden wisselen. Uiteindelijk bij de 8ste mevrouw kunnen wisselen. De advocaat was er nog niet, helaas.
Hij was er wel op tijd maar ik stond toch een beetje te beven. Eenmaal in de rechtzaal werd het er niet vrolijker op bij het zien van de tegenpartij. De rechter was vrijwel meteen op hun hand en ik voelde de moed in mijn schoenen zakken. Na de eerste schorsing hebben we een soort van handjeklap gedaan en uiteindelijk zijn er nog 2 schorsingen geweest, onze dramaqueen was duidelijk aanwezig, en de uitkomst is dat er ee contractje is getekend met een aantal punten. Onze steiger mag blijven en hun schutting mag ook blijven. Uiteindelijk zijn we ongeveer € 5500 verder en we mogen onze eigen grond houden, oftewel kopen Yippie. Het recht hier in Nederland is echt krom. Het meest kromme was nog dat de dramaqueen begon te huilen en zei dat er bij ons de vlag uit ging, de hele realiteit is bij deze vrouw toch ver te zoeken. Jammer dat een rechter daar schijnbaar erg gevoelig voor is. Ik daarentegen zat er emotieloos bij en was het helemaal zat. De les is wel dat ik nooit meer kalmeringstabletten neem, je voelt je dan wel relaxed maar er komt helemaal niets meer uit.
Alles bij elkaar was ik pas tegen 1 uur thuis, gelukkig geen bon maar wel een illusie armer.

KATTIG WERKEN

Proberen te werken en ook nog aandacht geven aan de kat.

LONDON BRIDGES

Vanmorgen redelijk op tijd wakker. Koffertjes weer inpakken en na het douchen wederom een lekker ontbijtje naar binnen gewerkt. Wederom hetzelfde als de dag ervoor. Het was me wel goed bevallen weinig honger de rest van de dag. De koffers hebben we weer achtergelaten in het hotel en rond half 11 op stap. Met de tube naar Tower bridge. Bij het naar buiten lopen van het station liepen we voorbij “krispy kreme” donuts. Nikki’s adem stokte en wees alleen maar. Donuts dus kopen en het station uit.


Lopend over een mooie nieuwe aangelegde “boulevard” langs de Thames naar de Tower Bridge. Nikki vond het eigenlijk wel een lelijk ding, althans de kleur, dat blauw dat was het niet helemaal.

De donuts brandde in de doos, eerst op een bankje eentje eten. We hadden er 4 gekocht dus ook nog voor later. We zijn de tower Bridge ingegaan. Eerst met de lift naar boven, een filmpje en een tentoonstelling van alle bijzondere bruggen in de wereld. Het tweede slurfje in en uit, met de trap naar beneden, even buitenom en naar de machinekamer.

Ik wilde heel graag naar de national gallery waar Monet, Degas en van Gogh hangt. Dit museum staat op Trafalgar Square en jammer genoeg was daar net een of ander russisch festival aan de gang, wederom beredruk dus. In het museum was het verrassend ook druk maar gelukkig is daar alle musea gratis, althans de meeste, dus een half uurtje binnen is niet erg. Ik kan snel langs schilderijen lopen maar Nikki is heel snel, het was ook te druk om lekker rustig te kijken en te lopen maar er waren wel beauties bij.

Trouwens het hele museum was het bekijken waard, prachtig gebouw.

Vervolgens terug naar de tube en terug naar de buurt van het hotel.

Bij Garfunkel’s gegeten en om 4 uur de koffers gehaald bij het hotel. In een overvolle metro het eerste half uur gestaan, onze oysters weer ingeleverd en op weg naar de incheckbalie.

Alles was goed en op tijd weggevlogen. Na Nikki in Amsterdam te hebben afgezet naar huis gereden en om 11 uur in bed, kapot en klaar voor morgen.

LONDON SIGHT-SEEING

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben wederom barstende koppijn. De paracetamol was in grote getale aanwezig dus slikken maar. Gedoucht en haar gewassen want daar ontkom je niet aan met die stortdouche. Naar beneden en aanschuiven voor het ontbijt. Begonnen met witte bonen in tomatensaus, worstje, bacon en gebakken aardappelen met 2 toast. Na gisteren gewinkeld te hebben vonden we het vandaag tijd om te gaan sight-seeing. Eerst naar Abercrombie een t-shirt terugbrengen. Het was er echt gigantisch druk en lang in de rij staan wachten om te ruilen. Vervolgens naar Piccadilly Circus gelopen en wederom kaartjes voor musical gekocht, Wicked, bij een ticketbox. Nikki wilde even langs het Hard rock cafe en dat was om de hoek.

Nou had ik al eerder gezegd dat wij lastig waren in directions maar dit was niet om de hoek maar op de andere hoek van Piccadilly en Piccadilly is zoooo lang. Maar gehaald en Nikki een leuk t-shirt gekocht. Wie had het over niet winkelen maar alles bekijken? Het plein om en richting Buckingham Palace. De wisseling van de wacht hebben we net gemist maar nu konden we er wel bij om foto’s te maken van het paleis en de deuren en zo.

Verder lopend naar Westminster Bridge voor London Eye. Het is druk in London en het weer zit gelukkig zeer mee maar eenmaal aangekomen bij London Eye was het wel heel erg druk.

Lange rij en iets te eten gekocht want inmiddels gingen we van ons stokkie. Nikki een lekkere chocolade muffin en ik een zakje chips.

Eindelijk dan de capsule in. Wij hadden een gezin met 3 kinderen erbij. Deze kinderen waren niet om aan te horen. Zeer hoge harde stemmetjes en het halve uur dat we erin hebben gezeten hebben ze lopen tetteren. Gelukkig zaten er ook wel “normale” kindertjes tussen. Het is wel hoog maar niet eng omdat je in een capsule zat, althans zo kwam dat op mij over.

Vervolgens terug over Westminster Bridge en op de metro, met een pannenkoek, naar Harrods.

Dit is heeel groot en heeeeel druk en echt een gekkenhuis. Nadat we het memorial en beeld hebben bekeken van Diana, naar de wc en zo snel mogelijk eruit gelopen. Bij Starbucks een frappuccino aardbeien besteld. We konden nergens zitten en aangezien we nog een taxi moesten hebben zijn we met de taxi naar het theater gereden. Wij hadden het plan om alvast de kaartjes te halen maar helaas dat ging niet helemaal lukken. Aangezien we behoorlijk moe waren van het lopen zijn we “Garfunkel’s" in gegaan om wat te gaan drinken. Het begon met een eigengemaakte ice-tea, daarna hadden 4 meiden aan een andere tafel een lekker bord met van alles en nog wat erop dus wij op de kaart zoeken wat dat was en ook besteld. In het midden waren nachos met saus en kaas maar ook pepertjes. Ik dacht dat het olijfjes waren en stak het in mijn mond. Poeh dat was erg pittig. Helaas duurde de 2e ice-tea erg lang dus ik zat behoorlijk met de tranen in mijn ogen en Nikki ook maar dat was van het lachen. Vervolgens als toetje nog samen een cheese-cake gedeeld en na 2 ½ uur zijn we er uitgegaan en naar het theater.

We zaten bovenin de nok, een a laatste rij. Het podium was ongeveer 10 cm breed en de acteurs misschien 2 a 3 cm.

Gelukkig is het geluid goed en ze hadden toneelkijkertjes bij de stoelen voor 1 pond waar Nikki dankbaar gebruik van heeft gemaakt.

Terug zijn we met de bus gegaan. Het was ontzettend druk op Piccadilly maar wel leuk in de bus, je ziet nog eens wat. Tegen 12 uur eindelijk in het hotel.

LONDON SHOP TILL YOU DROP

Vanmorgen vroeg zeer vroeg opgestaan. Rond kwart voor 5 naar Schiphol. Naar vertrekhal 3 want 2 gaat pas om 6 uur open. Beetje gewinkeld, luchtje gekocht en geprobeerd wat te eten. Jeroen heeft het helaas niet gehaald. Wij moesten al snel bij de gate zijn en Jeroen moest nog een opstootje weghelpen. Redelijk op tijd de lucht in. In het vliegtuig een broodje en drinken.
Aangezien je een uur teruggaat waren we “op tijd” in London. De “tube” gezocht en we wilden meteen een oyster kopen maar omdat het spits is kon dat niet, dit snap ik nog steeds niet helemaal maar goed. Na een 3 kwartier in de metro gezeten te hebben zijn we uitgestapt bij Holborn.

Ik was mijn kaartje kwijt en kon er niet uit, begint goed. Gelukkig deden ze daar niet moeilijk over en mocht ik gewoon door het hekje. Eenmaal buiten, koud en vreselijk druk, op zoek naar het hotel. Na 2 minuten verdwaald en eindelijk na 3x een straat op en neer gelopen te hebben het toch nog gevonden. De kamer konden we nog niet in maar de koffers wel afgeven. Meteen richting Oxford street en kaartjes gekocht bij het theater Dominion voor We will rock you.

Doorgelopen en bij Muji, leuke zaak met allemaal hebbedingetjes, onze eerste opdracht vervuld en vervolgens bij de Gap de tweede.

Nikki bij de Gap ook goed geslaagd. Inmiddels hoofdpijn op hoogtepunt dus eerst naar een mac om wat te eten en drinken. Servetjes vergeten en nadat ik deze gepakt had weer aan het tafeltje zitten. Het eerste wat ik zag was een servetje op tafel en bedacht dat Nikki wel servetjes had gepakt. Toen ik opkeek zat ik helemaal niet bij Nikki aan tafel maar bij een compleet vreemde vrouw die mij heel raar aankeek. Ik was dus een tafeltje te vroeg. We hebben er smakelijk om moeten lachen. Na het hapje eten op weg en op zoek naar Abercrombie. Dat heeft bijna de rest van de middag in beslag genomen.

Wij zijn niet best in het volgen van directions. Wel heeft Nikki een leuke sweater gescoord. Het komt erop neer dat Nikki leuk heeft gewinkeld en goed geslaagd is en ik eigenlijk niets, althans wel een lief cadeautje voor Natalie waar ik al heel lang voor op zoek was en eindelijk geslaagd erin. Tegen 4 uur zijn we helemaal ingestort en naar het hotel gegaan. Ik kon niet eens meer op mijn benen staan en mijn hoofd werkt ook niet meer mee. Naar onze kamer en uitpakken en even op bed uitrusten. De kamer ziet er best uit en de conclusie is dat we dit wel 2 nachtjes uithouden. De badkamer heeft een stortdouche, nikki helemaal gelukkig.

In de la van het bureau kwam een heel setje voor koffie of thee te maken, handig.

Uiteindelijk in het hotel om 6 uur gaan eten. Het was zalig. Samen 1 voorgerecht, hoofdgerecht en samen weer een nagerecht.

Precies goed allemaal. Om half 8 moesten we al in het theater zijn. Heerlijke musical en wederom erg genoten en gelachen.

Erna nog even wat gedronken en toen naar bed en om half 12 compleet uitgeput gaan slapen.