PANIEK

Vanmorgen bijna de laatste klusjes voor kantoor gedaan. Vanmiddag bij Ank langs geweest. Zij zag er al een stuk beter uit, was lekker afgevallen en inmiddels aan haar nek geopereerd en lekker thuis beneden op een bed met een nekband om weliswaar maar ze zag er goed uit. Daarna weer naar Nieuwkoop en eerst langs de Blokker een pannetje gehaald en spek en eieren om een eitje te bakken bij ma. Onderweg naar ma kwam ik Henk tegen in de auto. Hij was onderweg naar het AMC want ma is inmiddels in de ambulance richting AMC. Ze heeft het zo benauwd. Ik meteen naar het Koetshuis maar ze was al weg. Er werd verteld dat de dokter dacht dat er een lek was en je hoofd tolt. Terwijl de verpleegkundige dit vertelde en wij naar de auto wilde lopen begon madame de directrice ineens te verkondigen dat als zij 24 uur wegblijft zij dan haar kamer kwijt is!!!!! Waar zit toch het verstand van sommige mensen en waarom kiezen zij voor dit beroep waar ze absoluut niet geschikt voor zijn. Ik ben boos weggelopen en heb niets meer gezegd.

In het ziekenhuis aangekomen was Henk er al en ma een ct-scan aan het maken. BIj terugkomst bleek dat er gelukkig niets ernstigs was en het ook niet anders is dan in april.

Ze mag gewoon mee naar huis met een extra pufje. Naar de apotheek van het AMC, waar ik afgelopen dinsdag ook al een 3 kwartier had doorgebracht. Ik moest helemaal buitenom, dus naar boven, naar beneden, naar buiten, naar binnen, naar buiten gek van te worden. Na een half uurtje terug bleek ma weer alles om en aan te hebben want ze dachten nu weer dat ze iets aan het hart heeft gehad. Cardioloog erbij, bellen, uitslag: ze mag naar huis waarschijnlijk de maag.

Inmiddels hebben Henk Rinus en ik sauzijzenbroodje, kaasbroodje, chips, brood gegeten. Ma werd er gek van, stelletje vreetzakken zei ze maar steeds. OM 10 uur terug in het Koetshuis en helemaal afgemat naar bed en hopelijk slaapt ze de hele nacht. De verpleging was erg lief en zou alles vannacht extra in de gaten houden. Hele geruststelling. Inmiddels zelf met een migraine richting huis en richting bed.

87

Vandaag is mama jarig, 87 jaar alweer. De hele dag doet ze er verder niets aan maar vanavond met de kinderen en kleinkinderen lekker uiteten.

Het werd deze keer Tijsterman op het terras want wonder boven wonder het was toch wel weer lekker weer op haar verjaardag. Eline was er helaas niet bij zij is al aan het vakantievieren op de camping in Apeldoorn. Lana is heel lief in de wagen en heeft eigenlijk de hele avond geen kik gegeven echt een droppie. Een aantal hebben er mosselen gegeten waaronder ikzelf en ze waren heerlijk. Ma heeft er ook lekker van gegeten en haar pannetje tot op de bodem leeggemaakt.



Het cadeau van Monique, Natalie en Nikki was een foto van hun 5-jes (met Eline en Lana erbij) netjes ingelijst voor op haar kamer gemaakt door de fotograaf Jeroen. Bij het zien van de foto kwamen de tranen, emoties.

Na het eten nog even bij ons thuis gezeten en om 10 uur naar huis teruggebracht, helemaal voldaan maar ook helemaal kapot.

WAS, POST, WAS, POST, WAS

Het jammere van zo'n vakantie is weer thuiskomen en dan een stapel post, berg was, ellenlange telefoontjes, volle mailbox aantreffen. Eindelijk na anderhalve week beetje bij.

Vandaag was het Ikea tijd. Met Nikki boekenkasten kopen, op de eenof andere manier kwamen er ook heel veel andere leuke hebbedingetjes in het karretje terecht. Een vruchtbare ochtend dus. Nog even langs Diemen de markt en naar t-mobile om voor Nikki eindelijk een i-phone te halen. Helemaal gelukkig thuisgekomen. Het vervelende was dat de kasten (5) in elkaar gezet moesten worden. Nog niet erg maar dat op de grond zitten. De 2 mannen hadden een buik tegen en Nikki had alleen maar oog voor de i-phone dus sulletje was bezig. Rinus heeft wel het een en ander van de kast gezaagd omdat onze plinten een beetje hoger zijn dan normaal.

Het inrichten moet op zich wachten, Frank moet eerst de kasten een beetje stabiel maken.

Het eten werd een chinees die Henk en Nikki gingen halen.

TIMISOARA

Vanmorgen om 8 uur vertrokken, lange weg voor de boeg en erg heet vandaag, 37 graden. We hebben in totaal zo'n 6 uur gereden. Onderweg ontbeten in het hotel waar de gordijnen naar beneden kwamen. De eigenaar kwam nog zijn excuus aanbieden voor het water. De weg was een tweebaans maar vol met vrachtwagens. Dan heeft veel ingehaald en ik was wederom blij da ik achterin zat en weinig hoefde te zien. Doordat er na een bocht ineens een tractor, of iets wat daar op moest lijken, kon de vrachtwagen voor ons alleen maar uitwijken naar links, helaas kwam daar een auto aan, gelukkig een 4-wheel drive en moest de berm in. Jammer want de onderkant van deze auto is er niet helemaal gelukkig vanaf gekomen maar hij heeft het er wel levend vanaf gebracht.

In Timisoara in de mall wat gegeten, KFC, en snel naar het vliegveld. Inchecken en naar de gate. Afscheid nemen van Dan, dit gaat bij Nikki en mij altijd met een krop in onze keel, ik heb echt een hekel aan afscheid nemen. Dan moest dat hele eind weer terug en wij wachten op het vliegveld. Een kwartier later dan gepland de lucht in. Achter ons zat een meneer met 2 kindertjes. Deze man is 2 uur lang tegen zijn kinderen tekeer gegaan, ze mochten niets en als ze maar iets deden dan "timmerde" hij ze in elkaar. Het was verschrikkelijk. Bijna bij de landing, deze duurde extra lang omdat er een blokkade op de grond was, heb ik er wat van gezegd in de trant van: "als jij je kinderen nou eens met rust laat dan zijn ze wel rustig". Ja toen kreeg ik even het een en ander over me heen maar hij was wel rustig tot de landing. Wat een eikel van een kerel, verdient absoluut geen kinderen.

Wachtend op de bus buiten moesten de mannen weer eens naar het toilet en natuurlijk kwam net de bus aanrijden. Gerda naar binnen gerend en we hebben zowaar de bus nog gehaald. Rond 10 uur eindelijk thuis in een druiperig Nederland.

GROOTMOEDERS HUIS

Vanmorgen rond 9 uur gaan ontbijten. Dan wist iets vlakbij het hotel maar helaas daar kon je pas om 10 uur ontbijten. Aan de overkant was een pizzeria open en daar konden we ook ontbijten. Ze hadden geen broodjes met jam en honing of yoghurt met fruit maar wel eieren. Ik ging gewoon op safe en bestelde mijn 2 gebakken eitjes, Teus en Gerda daarentegen gingen avonturieren zonder het te weten. De serveerster zette alles neer zonder te weten dat het voor Teus en Gerda verschrikkelijk was. Een grote schaal van glas gevuld met 3 zacht gekookte eieren fijngesneden, brrr het zag er echt yakkie uit. Teus was het hier helemaal niet mee eens maar de serveerster zette het neer en liep weg. Teus ging uit zijn dak en nam de eieren mee en uiteindelijk hebben ze deze eieren gebakken en op een bord gelegd. Het was nog niet echt wat je ervan moest denken maar het was te behappen deze keer. Met Dan om kwart over 10 afgesproken voor het hotel. We gaan vandaag naar het huisje van zijn grootouders. Opa is in 2009 overleden en sindsdien woont oma (83 inmiddels) bij mama in huis. Het huisje op het platteland is nog steeds in de familie. Mama ging mee om in de tuin wat bonen te plukken. Terwijl zij bonen plukte reden wij door naar een klooster. Dit bestond uit 10 nonnen en een father. Terwijl wij kwamen aanrijden waren net 2 nonnen in de tuin klaar voor het maal van groenten en liepen met een grote kruiwagen over het weggetje richting het klooster.

Ik heb een foto gemaakt maar toen ze dichterbij kwamen en weer een foto wilde maken werd er gezegd dat dat niet mocht, ze waren als iedereen dus daarom geen toestemming om foto's te maken. We mochten wel in de kerk kijken en Dan heeft als tolk alles vertaald wat zij verteld heeft. Hierna zijn we weggegaan en terug naar grootmoeders huisje. Mama was nog steeds bezig in de tuin. Wij binnen in het huisje gekeken.

Je kan bijna niet geloven dat er 2 jaar geleden nog "gewoon" in werd geleefd. Dan had ook leuke en minder leuke verhalen over vroeger. Vervolgens via een giga omweg en een slechte weg richting Cluj. Het stuk grond laten zien dat ze gekocht hebben en in Cluj-Napoca nog wat oude gebouwen en de oude muur bekeken.

Ook bij mama in de flat gekeken, 11 hoog middenin de stad, prachtig uitzicht maar dat liftje!!!brr ik was blij dat we op de 10e verdieping waren, de laatste verdieping moesten we lopen.

Ook nog langs het bedrijfje, daar stond ook onze oude caravan, toch gek om dat te zien.

Inmiddels is Oana thuis en op weg naar haar huis kom je langs een kippenfarm, bijna kotsend in de auto, kan je niet geloven dat ze daar allemaal huizen hebben gebouwd. Gelukkig is Oana haar huis een stuk verder en ligt aan de rand van een bos. Het hondje was helemaal blij om Dan te zien. Oana's huis is wel heel erg leuk en mooi ingericht.

Nog even in het bos met de hond gewandeld en tegen half 10 naar het restaurant. Er hadden de meeste familieleden afgebeld omdat ze te moe waren. Cosmin en Tudor waren wel van de partij en we hebben heerlijk buiten op het terras wederom local gegeten.

Rond 12 uur nog naar boven gereden om Cluj-Napoca in het avondlicht te zien.

Om half 1 in hotel en maar meteen gaan slapen, morgen lange reisdag voor de boeg.

CLUJ-NAPOCA

Om 6 uur wakker en ik stikte zowat. Het was zo heet in het kamertje.

Vannacht de ramen dichtgedaan vanwege wederom een paar honden die stonden te debatteren in de straten. De ramen maar weer opengezet en tevens de kamerdeur en ook maar de buitendeur zodat het lekker kon doorwaaien. Terug naar bed en het was zalig. Na een half uur de kamerdeur maar weer dicht gedaan en toch nog even geslapen. Bij het ontwaken uit het raam gekeken en wie liep daar op het plein, Rinus.

Op een terrasje ontbeten, eitjes, en vervolgens de toren naar boven geklommen. Na de toren de trappen naar boven, blijkt daar een high school te zijn. Ik denk dat ik veel zou hebben gespijbeld.

Rond 12 uur het stadje weer uitgereden en richting Cluj-Napoca.

Onderweg hebben we nog een stad aangedaan om een fort te bekijken maar daar was een kermis opgesteld en niet zo heel veel aan. Nikki heeft nog een ring gekocht en eigenlijk weer snel weg. Bij een soort van van der Valk geluncht. Viel een beetje tegen, moesten lang wachten en Nikki's eten was verkeerd. Binnen 5 minuten hadden ze dat rechtgezet, vraagtekens volgden zich snel op.

Rond half 5 in Cluj en nog een rondritje met alle bezienswaardigheden.

Boven bij het kruis de uitleg van de stad gekregen en daarna naar "Central Park" waar alle Roemenen gezellig bij elkaar komen op een mooie zomerse zondagmiddag.

Op een terras aan het meer wat gedronken en rond 6 uur kwam Dan weer bij het groepje. Weinig geslapen en heel veel aan het feesten geweest. Nog even door de stad gelopen en in een local restaurant eten. Gegeten wat Dan bij ons thuis ook al is het klaargemaakt, was erg lekker weer. Naar hotel en lekker slapen.

SIGHISOARA

We hebben eens lekker uitgeslapen. Zelfs Rinus heeft deze keer langer geslapen dan ik. Ik ging lekker douchen en we hebben op een terras ontbeten. Gerda en Rinus bestelden yoghurt met fruit wij gewoon onze eitjes. De yoghurt met fruit bleek fruit met yoghurt te zijn. Ondanks dat was het wel lekker en kwamen ze volgens mij niets tekort. Na het ontbijt de auto in en op weg naar een openluchtmuseum over het leven van vroeger. Het was wel een beetje bewolkt maar nog steeds zeer heet. Terwijl we aan het wandelen waren begon het met een paar spettertjes. In een huisje een uitleg van een Roemeen gekregen. Terwijl we in de "schuur" stonden begon het toch wel echt te onweren. Deze man vond na 5 minuten toch maar dat we de schuur uitmoesten vanwege al het ijzer en dat niet lekker valt met onweer. Voor het huisje gaan zitten en de mannen, behalve Dan dus alleen Teus en Rinus, liepen door onder het mom "het regent helemaal niet zo hard!". Uiteindelijk zijn ze in een oude schuur onderdak gaan zoeken waardoor de kleding aan de achterkant helemaal zwart geworden is. Na een half uurtje zo gezeten te hebben zijn we gaan lopen. Het regende nog wel maar dat was flauwtjes. Bij de uitgang stond Cosmin al op ons te wachten. We gingen op weg naar de Fagaras bergen. De weg ernaar toe is gemaakt in de tijd van Ceausescu, vele doden zijn gevallen bij het maken van deze weg. Het is ook gekkenwerk en voor mij een eng weggetje. Ben zo blij dat ik ergens achterin zit.

Eenmaal boven, 2034 meter, auto geparkeerd vlakbij een afgrond, heel fijn, en rondgelopen. Er was ook een groot meer en het was daar boven een gekkenhuis. Het schijnt ook maar alleen in juli en augustus open te zijn. Zoveel stalletjes, auto's en eettentjes dat je er eigenlijk een beetje als een zombie bijloopt.

Foto's genomen geluncht en afscheid van Dan genomen bij de auto. Dan had een trouwerij ik weet niet hoeveel kilometers verderop. Helaas ging hij niet de auto naar achteren zetten maar Cosmin. Aangezien Cosmin de auto niet zo heel erg goed kent en er heel veel schaapjes aan de overkant liepen wat een mooi plaatje oplevert ben ik uitgestapt. Ook Nikki die het helemaal niets vond. Teus, Gerda en Rinus hadden er zin in. Cosmin heeft 4 pogingen gedaan. Elke keer bij het achteruitrijden sloeg de motor af en aangezien het asfalt wat hoger lag kwam de auto elke keer weer een stukje naar voren, richtig afgrond echt zoooo eng. Uiteindelijk lukte het en een oud mannetje moest nog een soort van rennen omdat het ineens snel ging. Afijn na dit akkefietje vol vertrouwen de auto in en de weg naar beneden vervolgen.

We zijn door kleine dorpjes gereden en in 1 van die dorpjes hebben we een stop gemaakt bij Carta Monastery, een kerk gebouwd in 1205 en door de Monegasken vernietigd in 1241. Een mooie ruine waar je nog wel in de toren kon komen.

Toen Teus boven kwam begon hij de klokken te luiden zo fijn als je ernaast staat. In de boerderij naast de kerk was een trouwerij aan de gang en net op het moment dat ik beneden kwam kwamen de gasten en het bruidspaar naar buiten met voorop de muziek, accordeon en saxofoon, en in het midden het bruidspaar. Erg leuk om te zien. Terwijl we doorreden zagen we wel heel veel onweer, prachtig om te zien, ver in de bergen, niet te weten dat wij daar naartoe moesten. Het was inmiddels 7 uur. Door veel dorpjes weer rijden en het lijkt wel of de tijd hier heeft stilgestaan. Rond half 9, 9 uur kwamen we aan in het stadje Sighisoara. Prachtig zover we wat konden zien en het hotel konden we niet echt vlakbij komen.

Inmiddels kwam de regen met bakken naar beneden en het onweer hield ook niet echt op. Cosmin, Teus en Rinus gingen richting hotel. Wij hebben in de tussentijd onze bergschoenen aangetrokken. Cosmin kwam terug met een paraplu en we konden achter het hotel parkeren, gelukkig want om nou met die koffers door de stromende regen te lopen zag ik ook niet echt zitten. Ik stapte uit om te kijken om de auto te kunnen draaien en het water en regen kwamen al golvend over de straat. Eenmaal in hotel was de electriciteit uitgevallen. De kamers bekeken in het donker. Nikki had deze keer alleen een kamer omdat Cosmin erbij was. Dit zag ze niet echt zitten. Rinus bood gelijk aan om te ruilen met Nikki, Nikki bij mij en Rinus alleen beneden. Rond 10 uur hadden we de kamers, de koffers neergezet, dit allemaal in het donker, en ineens ging de electriciteit weer aan. Op zoek naar een restaurant, het goot nog steeds en ook het onweer is er niet minder op geworden. Eindelijk het 3e restaurant, een pizzeria, wilde ons nog wel eten geven, de andere hadden allemaal last van het uitvallen van de electriciteit. We waren hier heel blij mee en hebben een zalige pizza gegeten en koffie en warme chocolademelk als toetje. Inmiddels is de regen en het onweer gestopt en gewoon weer heerlijk weer. Nog een beetje rondgelopen in het stadje, zeer mooi en lekker slapen.