In Timisoara in de mall wat gegeten, KFC, en snel naar het vliegveld. Inchecken en naar de gate. Afscheid nemen van Dan, dit gaat bij Nikki en mij altijd met een krop in onze keel, ik heb echt een hekel aan afscheid nemen. Dan moest dat hele eind weer terug en wij wachten op het vliegveld. Een kwartier later dan gepland de lucht in. Achter ons zat een meneer met 2 kindertjes. Deze man is 2 uur lang tegen zijn kinderen tekeer gegaan, ze mochten niets en als ze maar iets deden dan "timmerde" hij ze in elkaar. Het was verschrikkelijk. Bijna bij de landing, deze duurde extra lang omdat er een blokkade op de grond was, heb ik er wat van gezegd in de trant van: "als jij je kinderen nou eens met rust laat dan zijn ze wel rustig". Ja toen kreeg ik even het een en ander over me heen maar hij was wel rustig tot de landing. Wat een eikel van een kerel, verdient absoluut geen kinderen.
Wachtend op de bus buiten moesten de mannen weer eens naar het toilet en natuurlijk kwam net de bus aanrijden. Gerda naar binnen gerend en we hebben zowaar de bus nog gehaald. Rond 10 uur eindelijk thuis in een druiperig Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten