Nikki moet haar verstandskiezen eruit laten halen. Daar ziet ze ontzettend tegen op en vraatg mij met haar mee te gaan naar de kaakchirurg. Dat is vandaag.
Vanmorgen op tijd opgestaan en gauw met Lexie een rondje lopen en geregeld dat als ik niet op tijd thuis ben dat Annemieke met Lexie een stukje gaat lopen tussen de middag. Om 9 uur de auto in en rond half 10 belt Nikki of ik met de sleutels wil binnenkomen, er lag iemand op de bank te slapen, vandaar. Ze was klaar en om kwart voor 10 naar het OLVG. Daar aangekomen begon Nikki zich niet lekker te voelen, het is de stress, en een peer. Deze laatste eindigde in de parkeergarage. Terwijl we de lange gang doorliepen was dit met gemengde gevoelens. Ik kreeg flashbacks.
Na een half uur wachten en ik Nikki steeds bleker zag worden werden we binnen geroepen. Ze vertelde dat ze toch wel heel misselijk was. Het idee van achterover in een stoel te liggen was zo weerzinwekkend dat niemand dat zag zitten en besloten is een kleine voorlichting te geven en er nog een bedenktijd aan vast te zetten. Het is ook geen must en de linkerkant was nog te diep waardoor ze teveel zou moeten snijden, vlakbij een zenuw van kin en wang, ook niet fijn.
Voor de 2e keer deze maand loop ik een ziekenhuis uit zonder dat er iets gebeurd is, het geeft je te denken.
Gauw naar Nikki's huis teruggereden, afgezet en naar huis om met Annemieke en Lori en Lexie een lekkere wandeling te maken van 2 uur op het Meijepad, deze keer helemaal naar de watertoren en terug, het deed me goed. Lexie wat minder, door haar rennen in het riet weer haar poot opengehaald, niet zo ernstig maar toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten