KRETA VI

De wekker liep af om 7 uur, vrijdag de dertiende, voor mij voorspelt dat nooit veel goeds. Het ontbijt bestond uit een keihard “broodje” die we in de bergen gekocht hebben. Het is erg lekker maar je moet het eigenlijk met olijfolie en kruiden eten maar met de jam ging het ook wel goed komen. Om kwart over 8 op de bus wachten. De bus kwam om half 9, een arke bus. Nee zei de mevrouw jullie moeten met een andere bus mee. Hoezo? Wij zijn van arke. Na gepusht te hebben om dan in ieder geval naar onze naam te kijken en niet naar het voucher bleek het wel de goede bus te zijn, gelukkig we konden erin. Na een aantal hotels te zijn afgereden kwamen we om kwart voor 10 aan bij de boot in Agios Nikolaos. Het zonnetje schijnt, ook is het bewolkt maar er staat een erg harde wind.

Eenmaal op de boot nog eens 3 kwartier wachten, waarop? Geen flauw idee het enige was dat iedereen zat te blauwbekken op het dek. Eindelijk rond half 11 gingen we varen, de zee was ruw en zeer golvend. Rinus hield zich bovenverwachting goed, ik kreeg al deja vu’s met 15 jaar geleden richting Sicilie en had allang spijt van dit uitstapje.
Om half 12 op een schiereiland aangekomen ging de barbecue aan en wij moesten ons 3 kwartier vermaken, knap want er was helemaal niets te doen.

Uit verveling zijn we naar een kapelletje gelopen en met het pad terug ging het niet zo best, afslag gemist en door de bush bush teruggelopen. We kregen als lunch een karbonade van de barbecue en tomaat en komkommer met fetakaas met een stuk brood. Dit moesten we op de boot opeten. Het duurde ongeveer een uurtje voordat wij gingen eten. Voor Corine waren ze “vergeten” door te geven dat ze vegetarisch is dus daar was niks voor. Iets in elkaar geflanst maar er ging weer veel fout. Voor ons was het lekker en eindelijk om half 2 door naar het lepra-eiland, Spinalonga.

Daar aangekomen met de gids een aantal vertellingen doorstaan en vervolgens konden we op eigen houtje rondlopen, dat was met 10 minuutjes klaar.

Na een net aan 3 kwartier op het eiland te zijn geweest wederom terug op de boot en naar Elounda gevaren. In dit plaatsje is de serie “wie betaalt de veerman” opgenomen, dit is informatie voor de ouderen onder ons. Hier konden we net aan in sneltreinvaart een koffie met gebak eten en drinken en om half wederom de bus in.

Dit was jammer want het is een ontzettend leuk plaatsje. Half 6 thuis, gelukkig. We waren helemaal doorgewaaid en bijna versteend van de kou ondanks dat het eigenlijk een warme dag was vandaag. In het barretje wat gedronken en hartenjagen gespeeld. 8 uur naar boven gereden om in het restaurantje Steki van eergisteren wederom mezes te eten. Deze keer niet teveel besteld en het was natuurlijk weer zalig. Hier bij het hotel werd een barbecue gehouden voor de jongste zoon, 30 jaar is hij vandaag geworden. Toen we thuiskwamen zag het er erg gezellig uit. Wij zijn naar het huisje gegaan, ik met zeer veel krampen, de olijfolie gaat werken. Rond half 12 slapen, deinend op de golven.