In de trein inderdaad regen maar wonder boven wonder aangekomen op de Dam in Amsterdam, een strakblauwe lucht en en zonnetje.
Het was inmiddels half 10. Er waren nog wat verwarringen met koffie wel of niet maar uiteindelijk gekozen om meteen te gaan lopen. Het lopen ging voorspoedig en de plaspauzes waren redelijk aangezien ze deze keer iets meer onderweg hebben gezet. Het traject is natuurlijk hetzelfde, kan ook zo zijn voordelen hebben want je weet waar je bent en wat je nog moet, maar dat kan ook zijn nadelen hebben, god wat moeten we nog ver. Het blijft wel leuk om door de buurtjes te lopen.
Bij een van de bewoners onderweg had daar een heel gezellig zitje gemaakt met koffie, thee en een speculaasje erbij. Ze had een pot op tafel gezet voor de diabetici. Het was er druk en erg gezellig dus daar eindelijk het lang verwachtte kopje koffie en thee gedronken en ja we hebben ook wat in de pot gestopt.
Nel is onvermoeibaar. Zelfs langs de snelweg het ergste stukje liep zij nog vrolijk dansend heen en weer.
Met alle versnaperingen die we kregen onderweg had je geen honger meer en om half 3 hadden we de tocht volbracht. Ik was blij toe. Aangekomen in Zaandam op de Dam was het wederom, nadat we toch bijna de hele weg in bewolking en hevige wind hebben gelopen, een strakblauwe lucht met een heerlijk zonnetje. We zien er nog fris en fruitig uit.
Na de medaille in ontvangst te hebben genomen zijn we in een zijstraatje op een terrasje, dezelfde als vorig jaar en ook nog hetzelfde tafeltje!, wat gaan drinken voordat we op de trein stapten.
Deze keer, doordat Lia op haar telefoontje had gekeken, een rechtstreekse trein van Zaandam naar Breukelen. Om 5 uur thuis.
Na een lekkere hete douche geploft op de bank en zitten.
Het resultaat van 3 jaar Dam tot Dam loop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten