AS VERSTROOIEN

Vandaag zou ma 88 jaar geworden zijn. Wij, Henk en ik, vonden dit een mooie dag om haar as te verstrooien in de Nieuwkoopse plassen. Henk verzorgt de boot en ik verzorg de barbecue na afloop. Monique en Jeroen, Natalie en Han, Jos en Roos, Bert zijn  om half drie aanwezig bij ons. Helaas zijn Yvonne en Boudewijn niet aanwezig vanwege dat Yvonne haar broertje niet lekker is geworden en opgenomen is in een ziekenhuis, dat heeft ten allen tijde voorrang.

Eenmaal met z’n allen in de boot zijn  we eerst  door de vaart naar de kleine plas gevaren om vervolgens achterom naar de grote plas te varen. Onderweg hebben we allemaal om de beurt wat van de as verstrooit. Het was verder niet echt een ceremonie maar wij vonden het wel zo passen in het geheel en een waardige afsluiting voor ma.

Na 2 uur rondgevaren te hebben waren we rond half 6 weer bij ons thuis. Han was met Lana thuis gebleven vanwege dat Lana niet helemaal lekker was, tandjes. Lana had lekker geslapen dus was redelijk opgeknapt. De barbecue gauw aangestoken en na een anderhalf uur zaten we allemaal tevreden achter een stukje vlees en salade te eten. 

Jos had eigenlijk nog wat willen zeggen in de boot maar dat is er niet helemaal van gekomen. Het ging ook wel een beetje anders misschien dan dat we allemaal in ons hoofd hadden maar niemand had echt een scenario voor het as verstrooien. Het is een mooie tekst en bij het lezen springen de tranen weer in mijn ogen. De tekst ging als volgt:

Wat begonnen is in Mijdrecht, waar ze overleed en daarna in Alphen aan den Rijn, waar de crematie plaatsvond, wordt hier op deze plek in Nieuwkoop beëindigd.
Het laatste tastbare afscheid van ma, oma, tante Door. We gaan jaar juist op deze plek de laatste rustplaats geven, een plaats waar we zoveel goede herinneringen aan hebben.
Wat straks zal blijven is dan niet meer zichtbaar, verdwenen en 1 geworden met de natuur, de bootjes en het water, waar ze zo van kon genieten.
Wat er voor ons overblijft zijn de gedacht aan wie ze was met haar hartelijkheid, gastvrijheid, warmte en liefde. We missen haar en zullen haar blijven missen. Geen plek meer, geen moment meer om elkaar te ontmoeten.
Het is niet alleen de foto, die we van haar hebben om naar haar te kijken, maar misschien toch ook dat sterretje, dat je vaak ’s avonds hoog boven je kan zien schitteren. En al is dat alleen maar om jezelf een beetje te troosten. Dan moet het even stil zijn alleen jij met je eigen gedachten.

We houden van je, vergeten doen we je nooit. Daar was je voor ons te waardevol voor.
Het ga je goed ma, het ga je goed oma, het ga je goed tante.

Nadat iedereen het toetje en de koffie op had is de familie weer huiswaarts gegaan. Het was rond 9 uur en ik was aardig moe, zowel geestelijk als lichamelijk.