In ieder geval is Rinus ook niet zo'n lange uitslaper dus wij waren vroeg met alles klaar. Koffers gereorganiseerd en lekker gedoucht en om 7 uur bij Piet en Ans langs. Nadat ik eindelijk wist welk kamernummer zij hadden was de puinhoop die ik aantrof, of misschien wel het zeer georganiseerde zooitje op het bed, niet te overtreffen. Alle koffers leeg en alles uitgestald op bed was Ans begonnen met het reorganiseren van haar koffers. Rond kwart over 8 zaten we uiteindelijk na een levensgevaarlijke oversteek in een Waffle House aan het ontbijt met gebakken eieren, spek en hash browns. Ja we waren in de US, heerlijk.
Auto ophalen en na de papierpaperassen konden we er een uitzoeken. Er stond een prachtige jeep maar bleek toch te klein te zijn voor alle koffers en moesten helaas uitwijken naar een andere. Helemaal klaar om te vertrekken zei Ans: "Hij zit niet lekker". Koffers eruit en na 4 auto's hadden we een Toyota sienna 7 persoons. We hebben vreselijk gelachen en uiteindelijk zijn we Ans zeer dankaar want dit is zo veel beter en het zit echt veel beter en het rijdt zalig.
Tomtom ingesteld en op weg naar de kerk. Eenmaal aangekomen was de buurt niet om over naar huis te schrijven dus het parkeren was moeilijk. Uiteindelijk het parkeerterrein achter de kerk gevonden en we vonden het allemaal veilig.
De Big Bethel:
In een woord amazing, wat een belevenis, wat anders, wat gewoon geweldig. De zang, de opzwepende muziek, de opzwepende toespraken, we werden zelfs nog voorgesteld en apart begroet in de kerk. Vanwege de seniors dag hadden ze ook een speciale zegening voor de 65 plussers maar Ans en Piet hebben dat niet aangedurfd. De dienst begon om 11 uur en uiteindelijk stonden we om haf 2 weer buiten, inmiddels in de stromende regen.
Vervolgens zijn we Atlanta uitgegaan met heel veel omwegen omdat ik niet echt het verschil weet tussen links en rechts. Ook moest ik wennen aan de nieuwe tomtom en iedereen zit rechts houden hier, links houden hier en dan 7 banen en regen en slecht zicht en ja ..... gewoon alvast richting Memphis dus. Uiteindelijk zijn we uitgekomen, na een lunch in wederom een Waffle house, vlak voor Birmingham in een Days Inn hotel. We hebben boodschappen gedaan in de Wall*Mart, gegeten bij de Mexicaan en een spelletje 31-en op de kamer. Om half 11 gaan slapen.
1 opmerking:
Wat heb je er weer een leuk stuk van gemaakt. We zitten hardop te lachen. En tegelijk mijmeren we weer volop. 'Ach, waren we daar maar'. Ik ga natuurlijk geen kritisch betoog schrijven over de georganiseerde chaos in Casa Conijn. Dat zou het verhaaltje worden van pot, ketel en verwijten. Goed dat jullie de zegen van de heer hebben gekregen. Je moet immers nog een paar weken door Amerika en wanneer je links en rechts nog niet weet - tja, je bent 50+ of niet ;-) - wordt het op zijn zachts gezegd avontuurlijk.
Gisteren Bart nog even gebeld en zijn vakantieavonturen doorgenomen. Hij praatte er vol plezier over. Enfin, wij storten ons maar in de harde werkelijkheid en dromen weg met jullie stukjes en foto's. Liefs Jeroen en Nathalie
Een reactie posten